HAK YOLUNDA BENİ HAKKIYLA BİLEN YOK

(Bir hak dostunun ömrünün sonuna doğru derdini bir şiirinde dile getirmesi)

HAK YOLUNDA BENİ HAKKIYLA BİLEN YOK

Yine dertlendi gönlüm,

Beni hak yolunda bilen yok,

Hak yolunca çarpıyor kalbim,

Beni hak yolunda bilen yok.

    Her sözüm hak yolundadır,

    Niyeti kalbim daim hakkadır,

    Bana başka bakanlar hain bakmaktadır,

    Beni hak yolunda bilen yok.

Bir gül gibi açtım bülbülüm yok,

Bülbül gibi bahçemde ötenim yok,

İki dilli konuşanlar etrafında çok,

Beni hak yolunda bilen yok.

    Mübarek günlerde hakkıyla halimi soran hiç yok,

    Karşımda diz çökenler çoksa da halimi bilen yok,

    İki yüzlü münâfıklar çoksa da hak yolunda dostum yok,

    Beni hak yolunda bilen yok.

Ne olur? Hak için biraz dinleseler beni,

Ne olur? Resülün aşkıyla biraz sevseler beni,

Ne olur? İmana gelip imanlı kalplerle anlasar beni,

Beni hak yolunda bilen yok.

                                                          Bir Hak Dostu...